adminKonfüçyüs artık kendini tamamen öğrenme ve öğretme işine verir. En çok
üzerinde durmaktan hoşlandığı konu eğitimdir. Bir gün öğrencilerinden biri
sorar: “Eğitim bütün insanlar için iyi midir?” “Üç yıl okuyan ve inceleme
yapan, fakat bunlardan kendisi için hiçbir iyi sonuç çıkarmayan insan
bulmak güçtür.” “Her zaman mı okuyup öğrenmeli?” “Her zaman okuyup öğrenmek iyi şeydir.
Ama insanların gençken iyi bir eğitim görmeleri çok daha
hayırlıdır.” “Peki efendim, sevgi nedir?” “Bütün insanlığı sevmek.. Sevgi
işte budur!..” “Ama bütün insanlığı sevmek ne demek?” “Karşılığını
düşünmeden bir gayret gösterme, davranışının kendisine, sağlayacağı
kazançtan daha çok değer vermek, sevgidir. Bir iyiliği,
ödüllendirileceğiniz için değil, sadece iyilikten haz ve sevinç duyduğunuz
için yapmak, iyiliği sevmektir. Sevginin ödülü yine kendisidir. Sevgi her
şeyi güzelleştirir. Sevgi barış getirir.”
Sonra, büyük bilge, sevgi ile bakar öğrencilerine. Gözleri yaşla dolar. Ve
titreyen, şefkat yüklü bir sesle sözlerini tamamlar: “Sevgi ile dolu bir
yürek yanlış ve kötü bir şey yapamaz çocuklarım..”
